بررسی پروتکل‏‏های مسیریابی در محیط‏های امن و ناامن در شبکه‏های ad-hoc

شبکه های موردی شبکه هایی هستند که به طور تصادفی ایجاد شده و هیچ گونه زیر ساختی برای ایجاد این شبکه ها موجود نمی باشد. امروزه این گونه شبکه ها کاربردهای فراوان یافته اند؛ به همین دلیل تحقیقات فراوانی هم در این مورد انجام گرفته و در حال انجام است. برای ارتباط بین گره ها در شبکه های موردی نیاز به پروتکل هایی مسیریابی می باشد که ارتباط بین گره ها را برقرار نمایند. بدلیل اینکه این شبکه ها از محیط های بی سیم برای برقراری ارتباط استفاده می کنند نیاز به امنیت بالایی دارد، بنابراین امنیت از مهمترین مباحث روز تحقیقاتی در مورد این نوع از شبکه ها می باشد. به همین دلیل پروتکل های مختلفی جهت برقراری ارتباط امن در این نوع از شبکه ها پیشنهاد شده است و در کارهای تحقیقاتی متعدد مورد ارزیابی نیز قرار گرفته اند. تعدادی از پروتکل ها ی مهم وجود دارند که در این نوع از شبکه ها کاربرد دارند ولی جزء پروتکل های امن محسوب نمی گردند و به همین دلیل در مورد ارزیابی این نوع از پروتکل ها کار تحقیقاتی کمتری صورت پذیرفته است. در این پایان نامه این پروتکل ها در محیط های امن و ناامن مورد بررسی قرار گرفته اند؛ و با توجه به نتایج شبیه سازی های انجام گرفته و با توجه به پارامترهای مهم در ارزیابی پروتکل ها از جمله تاخیر در زمان بسته ها، تعداد بسته های گم شده و...، از بین پروتکل های موجود پروتکل مناسب برای هر محیط شناسایی و پیشنهاد شده است و نیز برای بالا بردن امنیت پروتکل tora که یکی از پرکاربردترین پروتکل ها می باشد، الگوریتم جدیدی پیشنهاد گردیده و پیاده سازی و آنالیز شده و نتایج به دست آمده با دیگر پروتکل ها بررسی و مقایسه گردیده است.